Grupa: Moderator
Posty: 2930 #6407133
Od: 2018-4-14
| Lwówek Śląski wymowa i (pol. hist. Lwów [6][7], czes. Lemberk, Lwówek Šlaski,[8] niem. Löwenberg in Schlesien, Löwenberg i, łac. Leopolis[9][10], Leoberga[11]) – miasto leżące na Dolnym Śląsku, w woj. dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, siedziba powiatu lwóweckiego i gminy miejsko-wiejskiej Lwówek Śląski, Agatowa Stolica Polski[12]. Lwówek Śląski jest siedzibą dekanatu Lwówek Śląski[13] znajdującego się w rejonie bolesławiecko-zgorzeleckim wchodzącym w skład diecezji legnickiej[14]. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. jeleniogórskiego. Miasto leży nad Bobrem oraz jego dopływami: Płóczką, Srebrną i Widnicą, w obrębie Niecki Lwóweckiej,[15] jego lewobrzeżna część leży na pogórzu izerskim, zaś prawobrzeżna znajduje się na pogórzu kaczawskim[16]. Jest głównym miastem w powiecie lwóweckim leżącym na Ziemiach Odzyskanych. Największe pod względem liczby ludności (8822 mieszkańców) i powierzchni (16,65 km²,) miasto w powiecie lwóweckim.
Dawna stolica księstwa lwóweckiego[17].
Od 1975 roku miasto w województwie jeleniogórskim. Od 1 stycznia 1999 miasto weszło w skład województwa dolnośląskiego.
W 2016 r. Lwówek Śląski brał udział, jako jedno z sześciu miast Dolnego Śląska towarzyszących Wrocławiowi, w rządowym programie pt. „Europejska Stolica Kultury”[18]. Lwówek Śląski współtworzył wraz Boguszowem-Gorcami, Wołowem, Obornikami Śląskimi, Bogatynią, Dzierżoniowem i Wrocławiem Europejską Stolicę Kultury Wrocław 2016[19][20].
Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. miasto liczyło 8822 mieszkańców[4]. Znajduje się ok. 20 km na płd. od Bolesławca i 35 km na płn. od Jeleniej Góry.
Lwówek Śląski jest jednym z najstarszych miast Polski (prawa miejskie uzyskał w 1217 roku, lokowany na prawie magdeburskim). Do czasu wojny trzydziestoletniej Lwówek Śląski był jednym z najbogatszych i zarazem jednym z największych miast na Śląsku, miastem królewskim[21], które posiadało m.in.: prawo do organizacji targów i jarmarków, handlu solą czy bicia własnej monety (nabyte w 1327[22])[23]. W mieście istnieje przypuszczalnie najstarszy browar w Polsce i jeden z najstarszych w Europie, „Browar Lwówek” z tradycjami piwowarskimi sięgającymi 1209 roku[24]. Od XIV wieku Lwówek Śląski należał do związku miast śląskich...Dawna Komandoria Joannitów
Osobny artykuł: Dawna Komandoria Joannitów w Lwówku Śląskim.
Dawna Komandoria Joannitów w Lwówku Ślaskim
Barokowa komandoria joannitów zbudowana została w 1728 r. przez miejscowego komtura zakonu hr. Jana Józefa von Götzen na miejscu poprzedniej renesansowej komandorii. Świadczy o tym piękny barokowy portal z kartuszem herbowym z 1728 r. Budynek komandorii został przebudowany w 1752 r. oraz w 1782 r., kiedy otrzymał obecny wygląd. Potwierdza to znajdujący się nad oknem I piętra kartusz herbowy hrabiego Józefa Wenegerskiego, składający się z herbu, krzyża i orderu joannitów. Od momentu powstania, aż do kasaty tego zakonu rycerskiego w r. 1810, budowla znajdowała się w posiadaniu joannitów. Po sprzedaży majątku joanitów przez komisarza pruskiego, włascicielem byłej komandorii stał się żydowski kupiec – Dawid Meier Löwenberg. W budynku przebywały znakomite osobistości, m.in. 23 maja 1813 r. kwaterował car Rosji Aleksander I. Przebywali w nim również generałowie i oficerowie sztabowi wojsk napoleońskich. Od 1860 r. w obiekcie mieścił się szpital w którym pracowały siostry Boromeuszki z Trzebnicy. Następnie od początku XX wieku do 1945 r. mieściło się w nim przedszkole katolickie. Po wojnie budynek wykorzystywała parafia, m.in. odbywały się w nim lekcje religii. Obecnie w dawnej komandorii znajduje się Ośrodek Kolonijno-Szkoleniowy „Caritas”.
Cmentarz komunalny
Mauzoleum Hohbergów na lwóweckim cmentarzu komunalnym
Osobny artykuł: Cmentarz Komunalny w Lwówku Śląskim.
Cmentarz komunalny znajduje się przy ul. Wojska Polskiego, po południowej stronie miasta, poniżej Szpitalnej Góry (256 m n.p.m.). Założono go w XV wieku, kiedy zabrakło miejsc do pochówku na cmentarzach przykościelnych. W I połowie XVI w. wzniesiono na nim kościół cmentarny św. Mikołaja, który wielokrotnie niszczony podczas wojen i odbudowywany, ostatecznie został zniszczony przez żołnierzy szwedzkich w czasie wojny trzydziestoletniej. Dopiero w XIX w. pobudowano neogotycką kaplicę cmentarną, do dzisiaj użytkowaną. Główne wejście na cmentarz prowadzi od ul. Wojska Polskiego przez kamienny mostek nad rzeką Płóczką, lewym dopływem Bobru. Na bramie cmentarza i ścianach kaplicy cmentarnej znajdują się epitafia z XVII i XVIII w., część z nich przeniesiono z kościoła franciszkańskiego. Dużo starych grobowców zachowało się na starym południowym i zachodnim murze cmentarza. Są tu epitafia z XVII i XVIII w., ale także groby poległych w czasie I wojny światowej oraz zmarłych w latach 30. XX w. Najbardziej okazałym grobowcem jest mogiła rodu Hohberg, która znajduje się w centralnej części cmentarza. Wykonana jest w formie okrągłej otwartej kaplicy wspartej na doryckich kolumnach z napisem przed wejściem „Familie Hohberg”. Pochowani są w niej byli właściciele lwóweckiego browaru, m.in. Julius Hohberg (1839-1907), który nabył browar miejski w 1861 r., a w latach 1882–1892 zbudował nowy duży zakład, Edward Hohberg (1872-1935), Paweł Hohberg (1873-1940). Po wielu mogiłach zaginął ślad. Nie zachowały się groby wybitnych postaci pochodzących ze Lwówka, np. Moritza Hanemanna (1808-1875) – pierwszego muzyka kapeli królewskiej oraz Hansa Pfuhla (1846-1914) – wybitnego artysty rzeźbiarza, autora wielu monumentalnych kompozycji rzeźbiarskich, m.in. w Berlinie, Atenach, Poznaniu. W niewielkiej odległości od kaplicy cmentarnej znajduje się pomnik osadników wojskowych z dwoma mieczami i napisem „W hołdzie osadnikom wojskowym, kombatantom II wojny światowej w roku 40-lecia PRL 19 maja 1984 – Społeczeństwo miasta i gminy Lwówka Śl.”.Wojna trzydziestoletnia (1618-1648)
Kres prosperity przyniosła wojna trzydziestoletnia (1618-1648), w trakcie której Lwówek został spustoszony i dokumentnie zniszczony. Zniszczenia wojenne, straty ludnościowe oraz pożary w latach 1659 i 1704, spowodowały, że prawie przez cały wiek XVIII miasto wegetowało. Niewielkie ożywienie gospodarcze nastąpiło pod koniec XVIII wieku. Lwówek, liczący wówczas nieco ponad 2600 mieszkańców, skorzystał z koniunktury, jaka zapanowała w Prusach. Rozwój gospodarczy został zahamowany w trakcie wojen napoleońskich.
Z 450 mistrzów sukienniczych działających w Lwówku Śląskim przed 1618, w 1654 roku pozostało ich zaledwie 14.
Wojna babska[64]
Na przełomie XVI i XVII wieku zaczęła się kontrreformacja na Śląsku. Kościół katolicki rozpoczął działania uderzające w protestantów, gdyż pragnął odzyskać dawne wpływy. Szukając wsparcia sięgnęli m.in. po pomoc władców europejskich. Protestanci z Czech, oburzeni takim postępowaniem wyrzucili 23 maja 1618 r. w Pradze królewskich przedstawicieli przez okno. Wydarzenie to stało się początkiem powstania zbrojnego przeciw rodowi Habsburgów, które doprowadziło do wielonarodowego konfliktu zbrojnego, zwanego wojną trzydziestoletnią.
Przez pierwsze lata różne wojska, pojawiające się od czasami nad Bobrem i Kwisą oczekiwały tymczasowego kwaterunku oraz wyżywienia. Pod koniec lat 20. pojawił się na ziemi lwóweckiej dragonów pruskich gen. Lichtensteina. Efektem ich pobytu była przymusowa katolicyzacja ewangelickich świątyń oraz wygnanie z miast i wsi protestanckich duchownych. Dopełnieniem tych działań była decyzja starosty księstwa, który kilka razy wysyłał zakon jezuitów do Lwówka Śląskiego. Oprócz codziennych mszy w obydwu kościołach mieli
wywierać nacisk na rajców, by wszyscy urzędnicy miejscy przyjmowali komunię świętą. Po kilku dniach przyszedł czas na członków cechu rzeźników i piekarzy, którzy wraz z rodzinami musieli udawać się do kościołów katolickich i aktywnie uczestniczyć w mszach. Takie doprowadziły do opuszczenia miasta przez część mieszczan, gdyż woleli wynieść się, niż być zmuszanymi do zmiany wyznania. Z tego powodu dragoni pruscy prawie każdego dnia wykonywali patrole w celu schwytania i doprowadzenia do miasta uciekinierów, zmuszając ich do nawrócenia.
TYLKO ZAREJESTROWANI I ZALOGOWANI UŻYTKOWNICY WIDZĄ LINKI » DARMOWA REJESTRACJA
|
